កំណាព្យគុណគ្រូ

គុណម៉ែឪ

គុណម៉ែគុណឪគុណសែនធ្ងន់                            ទោះខំរែកពន់យ៉ាងណាក៏ដោយ

មិនអាចសាងរួចគុណលោកបានឡើយ           កវីដង្ហើយហៅកូនឱ្យគិត ។

គិតគុណទាំងពីរដែលខំថ្នមថា្នក់                     កូនស្រស់វរលក្ខណ៍តាំងពីព្រេងពិត

ពពោះប្រឹងឆ្លងលោកពុំដែលគិត                   ព្រោះក្ដីអាណិតកូនគ្រប់អាត្មា ។

ដូច្នេះមុនខឹងសញ្ជឹងកុំខ្លី                                  គិតគុណទាំងពីរគូរដោយបញ្ញា

គិតល្អឱ្យច្រើនលុបចោលទោសា                   ទើបមិនក្ដៅផ្សាចុងក្រោយនាទី ។

បំពេញទឹកចិត្តផ្តល់ក្ដីសង្ឃឹម                          ឱ្យលោកញញឹមដោយចិត្តភក្ដី

ទោះយប់ឬថ្ងៃផ្គាប់ឱ្យពេញទី                          ចិញ្ចឹមជីវីឱ្យរស់សប្បាយ ។

ក្នុងនាមជាកូនឱ្យសមជាមនុស្ស                     មិនត្រូវប្រទូសផ្លូវចិត្តផ្លូវកាយ

បែរមុញញឹមសាងក្ដីសប្បាយ                         ជូនឱ្យឪពុកម្ដាយទាន់គាត់នៅរស់ ។

ធ្វើមិននិយាយក៏គ្រាន់ជាងស្តី                          ថាមិនធ្វើអីថែមសាងជម្លោះ

ម៉ែឪក្រំចិត្តព្រោះប្រកែកឈ្លោះ                      សូមកូនទាំងអស់គួរគិតត្រង់នេះ ។

ក្នុងនាមកវីសូមតឿនចុងក្រោយ                    សូមកុំបណ្ដោយកុំឡើយឈ្នានីស

ទាន់ម៉ែឪរស់ខំដាំកុំបេះ                                     ជាតិមុខជាតិនេះអ្នកបានសុខហោង ៕

និពន្ធដោយ ស៊ិន អក្ខរា ១៣/១២/២៥៦១