អាញស្តាញ [Albert Einstein] និងរឿងរ៉ាវ គួរឲ្យចាប់អារម្មរណ៍របស់គាត់
ជារៀងរាល់ឆ្នាំតែងមានមនុស្សអច្ឆរិយៈកើតឡើងសន្ធឹកសន្ធាប់។ ប្រហែលជារាល់ ១០០ឆ្នាំម្តង ទើប មានមហាអច្ឆរិយៈកើតឡើង តែសម្រាប់អភិមហាអច្ឆរិយៈត្រូវនាំគ្នារងចាំដល់រាប់ពាន់ឆ្នាំ។ ចាត់ទុកថាជាសំណាងល្អរបស់មនុស្សជាតិដែលកាលពី៥០០ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ បានមានមនុស្សលំដាប់ថ្នាក់អភិមហាអច្ឆរិយៈកើតឡើងដល់ទៅពីរនាក់គឺ អៃសាក់ ញូវតុន និង អាល់ប៊ឺត អាញស្តាញ ។ អ្នកទីមួយកើតមកដើម្បីក្រឡាប់ពិភពលោក...
អាល់ប៊ឺត អាញស្តាញ អង្គុយជាមួយលោក David Ben Gurion នាយករដ្ឋមន្រ្តីដំបូងនៃរដ្ឋអ៊ីស្រាអែល
អាញស្តាញ និងមិត្តភក្រ្តជាអ្នកវិទ្យាសាស្រ្ត កាលពីសតវត្សរ៍ទី២០
អាល់ប៊ឺត អាញស្តាញ អង្គុយជាមួយលោក David Ben Gurion នាយករដ្ឋមន្រ្តីដំបូងនៃរដ្ឋអ៊ីស្រាអែល
អាញស្តាញ និងមិត្តភក្រ្តជាអ្នកវិទ្យាសាស្រ្ត កាលពីសតវត្សរ៍ទី២០
ចំណែកអ្នកទីពីរកើតមកដើម្បីក្រឡាប់ពិភពចក្រវាឡ។
ក្នុងពេលដែលគេអញ្ជើញឲ្យគាត់ធ្វើជាប្រធានាធិបតីទី២ នៃប្រទេសអ៊ីស្រាអ៊ែលក្នុងឆ្នាំ គ.ស.១៩៥២ អាញស្តាញ ជាមនុស្សសំខាន់ដែលជួយឲ្យប្រទេសអ៊ីស្រាអ៊ែលកើតឡើងបាន តែគាត់បានបដិសេធតំណែងដ៏អស្ចារ្យនោះ ព្រមទាំងឲ្យហេតុផលថា “នយោបាយជារឿងបណ្តោះអាសន្ន តែសមការគង់នៅនិរន្តរ៍” នោះជាពាក្យនិយាយលេងរបស់អាញស្តាញ តែការពិតក្នុងសំបុត្របដិសេធ គាត់សរសេរទុកថា “ខ្ញុំមានសេចក្តីរំភើបចិត្តជាខ្លាំងចំពោះសំណើរបស់រដ្ឋាភិបាលអ៊ីស្រាអ៊ែល តែក៏មានអារម្មណ៍ក្រៀមក្រំ និងខ្មាសអៀនដែលមិនអាចទទួលយកសំណើរនេះបាន។ ជីវិតរបស់ខ្ញុំសុទ្ធតែទាក់ទងជាមួយនឹងរបស់ដែលជាវត្ថុ ទើបធ្វើឲ្យខ្ញុំខ្វះជំនាញក្នុងការគ្រប់គ្រងមនុស្ស ហើយនិងការចាត់ការភារកិច្ចដែលជាផ្លូវការ ដោយហេតុផលនេះ ទើបខ្ញុំមិនសក្តិសមនឹងតំណែងដ៏សំខាន់នេះ នៅមិនទាន់រាប់ទាំងអាយុក៏ច្រើន សុខភាពក៏កាត់បន្ថយកម្លាំងពលំរបស់ខ្ញុំ”។
គ្រាមួយ គាត់ធ្លាប់ប្រឹក្សាជាមួយនឹង ស៊ិកម៉ាន់ដ៍ ហ្រ៉្វយដ៍ [Sigmund Freud] ឲ្យជួយវិភាគចិត្តមនុស្សថា ហេតុអីចូលចិត្តសង្រ្គាម ហើយនិងប្រឹក្សាជាមួយ មហាត្មៈ គន្ធី [Mohatma Gandhi] ក្នុងការបញ្ឈប់សង្គ្រាមលើលោក។ អាញស្តាញ ជាមនុស្សដែលស្អប់ខ្ពើមសង្គ្រាមជាខ្លាំង ហើយគាត់គឺជាមនុស្សម្នាក់ដែល ជួយធ្វើឲ្យកើតអង្កការសន្និបាតជាតិ ដែលក្រោយមកវិវឌ្ឍន៍ទៅជាអង្កការសហប្រជាជាតិ [United Nation or UN] ដើម្បីការពារពិភពលោកមិនឲ្យកើតសង្គ្រាម។
នៅសម័យនោះ មានក្រុមគ្រួសារជាច្រើនបាននាំយករូបរបស់គាត់ទៅបិទទុកនៅលើជញ្ជាំងផ្ទះ រដ្ឋាភិបាលអ៊ីស្រាអ៊ែល នាំយករូបរបស់គាត់បោះពុម្ពលើធនប័ត្រ អ្នកខ្លះនាំយកទៅបណ្តោងខ្សែក រហូតអាញស្តាញមានអារម្មណ៍មិនសប្បាយចិត្ត ហើយរំសាយអារម្មណ៍ចេញមកជាបទឃ្លោងថា “មានមនុស្សស្រឡាញ់គឺល្អអស្ចារ្យ ទៅណាមកណាមានគេរាក់ទាក់ តែខ្ញុំកង្ខារចិត្តមិនជឿជាក់ ថាខ្ញុំរឺអ្នកគិតឆ្កួតខ្លួនឯង។” ក្នុងយុគនោះមិនថាគាត់ធ្វើអ្វីក៏ជាពត៌មានទាំងអស់។ មានពេលមួយនោះ គាត់ធុញទ្រាន់ចំពោះអ្នកយកពត៌មានដែលតាមថតរូបទើបលានអណ្តាតដាក់អ្នកថតរូប តែការលានអណ្តាតរបស់គាត់ត្រឡប់ក្លាយទៅជារូបបែបទំនៀមទម្លាប់មួយរបស់ជនជាតិអាមេរិកនៅយុគតែម្តង។ នរណាមានអារម្មណ៍ធុញទ្រាន់ រឺត្រូវការឲ្យដឹងថាជាមនុស្សចូលចិត្តលេងបែបសប្បាយៗក៏តែងលានអណ្តាត។
អាដហ្វ អ៊ីទ្លែ [Adolf Hitler] បានដាក់ថ្លៃក្បាលរបស់គាត់ជាទឹកប្រាក់ចំនួនមហាសាលក្នុងការតាមសម្លាប់គាត់ រហូតអាញស្តាញពោលថា “ខ្ញុំមិនដែលដឹងខ្លួនពីមុនមកឡើយថាខ្លួនឯងមានតម្លៃសន្ធឹកសន្ធាប់ដល់ថ្នាក់នេះ។”ភ្នាក់ងារសម្ងាត់របស់អាល្លឺម៉ង់ អាចសម្លាប់គាត់បានភ្លាមក្នុងពេលណាដែលមានឳកាស។ អេលសា ភរិយារបស់គាត់ព្យាយាមប្រាប់ឲ្យគាត់ឈប់និយាយប្រឆាំងនឹងពួក ណាស៊ី តែគាត់បដិសេធដោយប្រាប់ថា “បើខ្ញុំបិទមាត់ស្ងៀម នោះខ្ញុំក៏មិនមែនអាញស្តាញដែរ។” គាត់ធ្លាប់និយាយទៀតថា “ការខ្លាចស្លាប់ ជាសេចក្តីខ្លាចដែលឥតប្រយោជន៍បំផុតក្នុងបណ្តាសេចក្តីខ្លាចទាំងពួង។”
អ៊ីទ្លែ [Hilter] ប្រមូលអ្នកចេះអ្នកដឹងខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតរបស់អាល្លឺម៉ង់បានប្រហែលមួយរយនាក់យកមកមួលបង្កាច់ទ្រឹស្តីរបស់ អាញស្តាញ ថាឥតប្រយោជន៍ តែបែរត្រឡប់ជា សំណាងល្អរបស់មនុស្សជាតិ។ អាញស្តាញ តបទៅវិញដោយអត្ថបទថា “ហេតុអ្វីចាំបាច់ប្រមូលមនុស្សមកដល់ទៅមួយរយនាក់ បើអាចពិសោធន៍បានថាខ្ញុំខុសតែមួយនាក់ នោះក៏គ្រប់គ្រាន់ណាស់ទៅហើយ”។
គ្រាមួយខណៈពេលដែលអាញស្តាញចូលទៅណែនាំខ្លួនដើម្បីទទួលតំណែងសាស្ត្រាចារ្យសកលវិទ្យាល័យ នៅថ្ងៃដំបូងអ្នកយាមសាលានាំគាត់ទៅជួសជុលអំពូលភ្លើង ដោយគិតថាគាត់ជាជាងដែលសកលវិទ្យាល័យហៅមក ហើយគាត់ក៏បានជួសជុលរហូតរួចរាល់ទៀតផង។ មានមនុស្សធ្លាប់សួរដោយសេចក្តីសង្ស័យថា ហេតុអ្វីបានចូលចិត្តតែងខ្លួនដូច្នេះ ហើយគាត់តបថា “ជារឿងគួរឲ្យក្រៀមក្រំ ប្រសិនបើក្រដាសខ្ចប់សាច់មើលទៅល្អជាងសាច់ដែលលាក់នៅខាងក្នុង”។
បារ៉ាក់ អូបាម៉ា [Barak Obama] ប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិកក៏ត្រូវអគុណគាត់ទៀតផង ព្រោះនៅគ្រាមួយ អាញស្តាញ ធ្លាប់ជាកម្លាំងសំខាន់ក្នុងការជួយជម្រុញឲ្យសិទ្ធិប្រជាពលរដ្ឋស្បែកខ្មៅមានភាពស្មើគ្នាជាមួយនឹងប្រជាពលរដ្ឋស្បែកស រហូតត្រូវបានប្រឆាំងយ៉ាងក្តៅគគុកពីសំណាក់ជនជាតិអាមេរិកាំងមួយចំនួន។ អត្ថបទរបស់គាត់បោះពុម្ពក្នុងសៀវភៅ Out of My Later Years មានវគ្គមួយពោលថា “…នៅសហរដ្ឋអាមេរិកទាំងអស់គ្នាជឿជាក់ថាខ្លួនឯងមានគុណតម្លៃ ការមានអគតិចំពោះមនុស្សស្បែកខ្មៅជារឿងមិនសមគួរ ហើយនឹងអន្តរាយ។ ពួកយើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់មិនឲ្យក្មេងៗបានទទួលឥទ្ធិពលពីភាពអគតិរឿងពណ៌សម្បុរនេះទេ”។
អាញស្តាញ មានមិត្តសម្លាញ់ជាច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់នៅគ្រប់សាខាអាជីព ដូចជាមហាត្មៈ គន្ធី [Mohatma Gandhi], ច្វាហារ៍ឡាល នេហ៍រូ [Jawaharlal Nehru], រៈពិន្ទរនាថ ឋាកូ [Rabindranath Tahore], ម៉ារិលីន ម៉នរ៉ូ [Marilyn Monroe], ស៊ិកម៉ាន់ដ៍ ហ្រ្វយដ៍, ប៊ើរ៍ថ្រែនដ៍ រ័សសេល [Bertrand Arthur William Russell], ឆាលី ឆែព្លិន [Charlie Chaplin], ហ្វ្រែងគ្លិន រ៉ូសវេលត៍ [Franklin Delano Roosevelt]។ល។ ចំណែកមេដឹកនាំផ្នែកខាងវិទ្យាសាស្ត្រជាមិត្តសម្លាញ់របស់គាត់គ្រប់គ្នា។
មានរឿងនិទានមួយថា គ្រាមួយ លោកអាល់ប៊ឺត អាញស្តាញ [Albert Einstein] អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដ៏មានឥទ្ឋិពលត្រូវបានគេសួរសំនួរមួយថា តើ១ម៉ាយមានប៉ុន្មានហ្វីត។ អាញស្តាញ [Albert Einstein] ឆ្លើយថា “ខ្ញុំមិនដឹងទេ។ ហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវចាំទិន្នន័យទាំងអស់នេះ នាំឲ្យរំខានខួរក្បាល ក្នុងខណៈដែលខ្ញុំអាចស្វែងរកចំលើយបានក្នុងពេលពីរនាទីពីសៀវភៅយោងនោះ?” អាញស្តាញ បង្រៀយើងឲ្យដឹងថា សមត្ថភាពដែលប្រើការគិតមានតម្លៃច្រើនជាងសមត្ថភាពត្រឹមតែចាំនិន្នន័យនិងតួលេខបានច្រើន។
ដោយ៖ ឡាម លិម្បការ
ចំណែកអ្នកទីពីរកើតមកដើម្បីក្រឡាប់ពិភពចក្រវាឡ។
ក្នុងពេលដែលគេអញ្ជើញឲ្យគាត់ធ្វើជាប្រធានាធិបតីទី២ នៃប្រទេសអ៊ីស្រាអ៊ែលក្នុងឆ្នាំ គ.ស.១៩៥២ អាញស្តាញ ជាមនុស្សសំខាន់ដែលជួយឲ្យប្រទេសអ៊ីស្រាអ៊ែលកើតឡើងបាន តែគាត់បានបដិសេធតំណែងដ៏អស្ចារ្យនោះ ព្រមទាំងឲ្យហេតុផលថា “នយោបាយជារឿងបណ្តោះអាសន្ន តែសមការគង់នៅនិរន្តរ៍” នោះជាពាក្យនិយាយលេងរបស់អាញស្តាញ តែការពិតក្នុងសំបុត្របដិសេធ គាត់សរសេរទុកថា “ខ្ញុំមានសេចក្តីរំភើបចិត្តជាខ្លាំងចំពោះសំណើរបស់រដ្ឋាភិបាលអ៊ីស្រាអ៊ែល តែក៏មានអារម្មណ៍ក្រៀមក្រំ និងខ្មាសអៀនដែលមិនអាចទទួលយកសំណើរនេះបាន។ ជីវិតរបស់ខ្ញុំសុទ្ធតែទាក់ទងជាមួយនឹងរបស់ដែលជាវត្ថុ ទើបធ្វើឲ្យខ្ញុំខ្វះជំនាញក្នុងការគ្រប់គ្រងមនុស្ស ហើយនិងការចាត់ការភារកិច្ចដែលជាផ្លូវការ ដោយហេតុផលនេះ ទើបខ្ញុំមិនសក្តិសមនឹងតំណែងដ៏សំខាន់នេះ នៅមិនទាន់រាប់ទាំងអាយុក៏ច្រើន សុខភាពក៏កាត់បន្ថយកម្លាំងពលំរបស់ខ្ញុំ”។
គ្រាមួយ គាត់ធ្លាប់ប្រឹក្សាជាមួយនឹង ស៊ិកម៉ាន់ដ៍ ហ្រ៉្វយដ៍ [Sigmund Freud] ឲ្យជួយវិភាគចិត្តមនុស្សថា ហេតុអីចូលចិត្តសង្រ្គាម ហើយនិងប្រឹក្សាជាមួយ មហាត្មៈ គន្ធី [Mohatma Gandhi] ក្នុងការបញ្ឈប់សង្គ្រាមលើលោក។ អាញស្តាញ ជាមនុស្សដែលស្អប់ខ្ពើមសង្គ្រាមជាខ្លាំង ហើយគាត់គឺជាមនុស្សម្នាក់ដែល ជួយធ្វើឲ្យកើតអង្កការសន្និបាតជាតិ ដែលក្រោយមកវិវឌ្ឍន៍ទៅជាអង្កការសហប្រជាជាតិ [United Nation or UN] ដើម្បីការពារពិភពលោកមិនឲ្យកើតសង្គ្រាម។
នៅសម័យនោះ មានក្រុមគ្រួសារជាច្រើនបាននាំយករូបរបស់គាត់ទៅបិទទុកនៅលើជញ្ជាំងផ្ទះ រដ្ឋាភិបាលអ៊ីស្រាអ៊ែល នាំយករូបរបស់គាត់បោះពុម្ពលើធនប័ត្រ អ្នកខ្លះនាំយកទៅបណ្តោងខ្សែក រហូតអាញស្តាញមានអារម្មណ៍មិនសប្បាយចិត្ត ហើយរំសាយអារម្មណ៍ចេញមកជាបទឃ្លោងថា “មានមនុស្សស្រឡាញ់គឺល្អអស្ចារ្យ ទៅណាមកណាមានគេរាក់ទាក់ តែខ្ញុំកង្ខារចិត្តមិនជឿជាក់ ថាខ្ញុំរឺអ្នកគិតឆ្កួតខ្លួនឯង។” ក្នុងយុគនោះមិនថាគាត់ធ្វើអ្វីក៏ជាពត៌មានទាំងអស់។ មានពេលមួយនោះ គាត់ធុញទ្រាន់ចំពោះអ្នកយកពត៌មានដែលតាមថតរូបទើបលានអណ្តាតដាក់អ្នកថតរូប តែការលានអណ្តាតរបស់គាត់ត្រឡប់ក្លាយទៅជារូបបែបទំនៀមទម្លាប់មួយរបស់ជនជាតិអាមេរិកនៅយុគតែម្តង។ នរណាមានអារម្មណ៍ធុញទ្រាន់ រឺត្រូវការឲ្យដឹងថាជាមនុស្សចូលចិត្តលេងបែបសប្បាយៗក៏តែងលានអណ្តាត។
អាដហ្វ អ៊ីទ្លែ [Adolf Hitler] បានដាក់ថ្លៃក្បាលរបស់គាត់ជាទឹកប្រាក់ចំនួនមហាសាលក្នុងការតាមសម្លាប់គាត់ រហូតអាញស្តាញពោលថា “ខ្ញុំមិនដែលដឹងខ្លួនពីមុនមកឡើយថាខ្លួនឯងមានតម្លៃសន្ធឹកសន្ធាប់ដល់ថ្នាក់នេះ។”ភ្នាក់ងារសម្ងាត់របស់អាល្លឺម៉ង់ អាចសម្លាប់គាត់បានភ្លាមក្នុងពេលណាដែលមានឳកាស។ អេលសា ភរិយារបស់គាត់ព្យាយាមប្រាប់ឲ្យគាត់ឈប់និយាយប្រឆាំងនឹងពួក ណាស៊ី តែគាត់បដិសេធដោយប្រាប់ថា “បើខ្ញុំបិទមាត់ស្ងៀម នោះខ្ញុំក៏មិនមែនអាញស្តាញដែរ។” គាត់ធ្លាប់និយាយទៀតថា “ការខ្លាចស្លាប់ ជាសេចក្តីខ្លាចដែលឥតប្រយោជន៍បំផុតក្នុងបណ្តាសេចក្តីខ្លាចទាំងពួង។”
អ៊ីទ្លែ [Hilter] ប្រមូលអ្នកចេះអ្នកដឹងខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតរបស់អាល្លឺម៉ង់បានប្រហែលមួយរយនាក់យកមកមួលបង្កាច់ទ្រឹស្តីរបស់ អាញស្តាញ ថាឥតប្រយោជន៍ តែបែរត្រឡប់ជា សំណាងល្អរបស់មនុស្សជាតិ។ អាញស្តាញ តបទៅវិញដោយអត្ថបទថា “ហេតុអ្វីចាំបាច់ប្រមូលមនុស្សមកដល់ទៅមួយរយនាក់ បើអាចពិសោធន៍បានថាខ្ញុំខុសតែមួយនាក់ នោះក៏គ្រប់គ្រាន់ណាស់ទៅហើយ”។
គ្រាមួយខណៈពេលដែលអាញស្តាញចូលទៅណែនាំខ្លួនដើម្បីទទួលតំណែងសាស្ត្រាចារ្យសកលវិទ្យាល័យ នៅថ្ងៃដំបូងអ្នកយាមសាលានាំគាត់ទៅជួសជុលអំពូលភ្លើង ដោយគិតថាគាត់ជាជាងដែលសកលវិទ្យាល័យហៅមក ហើយគាត់ក៏បានជួសជុលរហូតរួចរាល់ទៀតផង។ មានមនុស្សធ្លាប់សួរដោយសេចក្តីសង្ស័យថា ហេតុអ្វីបានចូលចិត្តតែងខ្លួនដូច្នេះ ហើយគាត់តបថា “ជារឿងគួរឲ្យក្រៀមក្រំ ប្រសិនបើក្រដាសខ្ចប់សាច់មើលទៅល្អជាងសាច់ដែលលាក់នៅខាងក្នុង”។
បារ៉ាក់ អូបាម៉ា [Barak Obama] ប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិកក៏ត្រូវអគុណគាត់ទៀតផង ព្រោះនៅគ្រាមួយ អាញស្តាញ ធ្លាប់ជាកម្លាំងសំខាន់ក្នុងការជួយជម្រុញឲ្យសិទ្ធិប្រជាពលរដ្ឋស្បែកខ្មៅមានភាពស្មើគ្នាជាមួយនឹងប្រជាពលរដ្ឋស្បែកស រហូតត្រូវបានប្រឆាំងយ៉ាងក្តៅគគុកពីសំណាក់ជនជាតិអាមេរិកាំងមួយចំនួន។ អត្ថបទរបស់គាត់បោះពុម្ពក្នុងសៀវភៅ Out of My Later Years មានវគ្គមួយពោលថា “…នៅសហរដ្ឋអាមេរិកទាំងអស់គ្នាជឿជាក់ថាខ្លួនឯងមានគុណតម្លៃ ការមានអគតិចំពោះមនុស្សស្បែកខ្មៅជារឿងមិនសមគួរ ហើយនឹងអន្តរាយ។ ពួកយើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់មិនឲ្យក្មេងៗបានទទួលឥទ្ធិពលពីភាពអគតិរឿងពណ៌សម្បុរនេះទេ”។
អាញស្តាញ មានមិត្តសម្លាញ់ជាច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់នៅគ្រប់សាខាអាជីព ដូចជាមហាត្មៈ គន្ធី [Mohatma Gandhi], ច្វាហារ៍ឡាល នេហ៍រូ [Jawaharlal Nehru], រៈពិន្ទរនាថ ឋាកូ [Rabindranath Tahore], ម៉ារិលីន ម៉នរ៉ូ [Marilyn Monroe], ស៊ិកម៉ាន់ដ៍ ហ្រ្វយដ៍, ប៊ើរ៍ថ្រែនដ៍ រ័សសេល [Bertrand Arthur William Russell], ឆាលី ឆែព្លិន [Charlie Chaplin], ហ្វ្រែងគ្លិន រ៉ូសវេលត៍ [Franklin Delano Roosevelt]។ល។ ចំណែកមេដឹកនាំផ្នែកខាងវិទ្យាសាស្ត្រជាមិត្តសម្លាញ់របស់គាត់គ្រប់គ្នា។
មានរឿងនិទានមួយថា គ្រាមួយ លោកអាល់ប៊ឺត អាញស្តាញ [Albert Einstein] អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដ៏មានឥទ្ឋិពលត្រូវបានគេសួរសំនួរមួយថា តើ១ម៉ាយមានប៉ុន្មានហ្វីត។ អាញស្តាញ [Albert Einstein] ឆ្លើយថា “ខ្ញុំមិនដឹងទេ។ ហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវចាំទិន្នន័យទាំងអស់នេះ នាំឲ្យរំខានខួរក្បាល ក្នុងខណៈដែលខ្ញុំអាចស្វែងរកចំលើយបានក្នុងពេលពីរនាទីពីសៀវភៅយោងនោះ?” អាញស្តាញ បង្រៀយើងឲ្យដឹងថា សមត្ថភាពដែលប្រើការគិតមានតម្លៃច្រើនជាងសមត្ថភាពត្រឹមតែចាំនិន្នន័យនិងតួលេខបានច្រើន។
ដោយ៖ ឡាម លិម្បការ
Comments